kürsü

is. <ər.>

1. Yanları və söykənəcəyi olmayan stul; kətil. Kürsüdə oturmaq. – Xəstənin yanındakı kürsünün üstündə oturan mülayim bir həkim fısıltı ilə danışırdı. H. N.. Dünən əl çalındı bir sənətkara; Bir kürsü qulunun rəngi dəyişdi. M. Araz. // Kreslo, stul. Kürsüləri düzmək. – Otağa xalılar salınıb və yumşaq divan və kürsülər qoyulub. Ə. H.. Ziyafət məclisinin yuxarı başında üç boş kürsü qoyulmuşdu. M. S. O..

2. Tribuna, kafedra. Kürsüdən danışmaq. – Salona daxil olduqda Sona xalanı kürsüdə nitq söyləyən gördüm. S. S. A.. Yoğunca bir adam olan Mehman dayı yerindən qalxıb kürsünün dalına gəldi. Ə. S.. Kürsüyə çıxmaq – nitq demək, çıxış etmək və s. üçün tribunanın arxasına keçmək. Natiq kürsüyə çıxdı. – Mən də çıxdım kürsülərə, mən də söyüldüm, söydüm. S. Rüst.. Natiqlər bir-birinin arxasınca kürsüyə çıxıb düşürdülər. S. Rəh.. Danışıq kürsüsü – bax xitabət kürsüsü. <Məhəmmədcəfər> danışıq kürsüsünə çıxanda əlinin içi ilə başını tez-tez dala darıyardı. Qant.. Xitabət kürsüsü – bax kürsü 2-ci mənada. Burda nə səhnə vardır, nə xitabət kürsüsü; Nə əl-qolunu ölçən; Bir natiqin gur səsi. R. R.. Salmanov növbəarası iclası açıb ona söz verincə, Haşımov . . xitabət kürsüsünün arxasına keçdi və . . danışmağa başladı. Ə. Ə..

3. məc. Vəzifə, rütbə, mövqe mənasında. <Hikmət İsfəhani> bir neçə dəfə məclis vəkili olmuş, baş vəzir kürsüsünü tutmuşdur. M. İ..

4. Keçmişdə: qızınmaq üçün altına manqalda və ya çalada od qoyulub, üstünə iri yorğan salınan yastı stol. Kürsü qurmaq. Kürsüyə girmək. Kürsüdə qızınmaq. – Yayda yük üstü ona yaylaq idi; Kürsülər altı ona qışlaq idi. S. Ə. Ş.. . . Qışın soyuğunda da adam istəyir girsin isti kürsüyə və yorğanı çəksin başına. . C. M.. Evin ortasında qədim qayda ilə kürsü qurulub, Məşədi Ağabanı kürsüdə oturub, əlində qırmızı parçadan özünə köynək tikir. M. Əliyev.